Dlaczego dziś jest święto wszystkich – bez wyjątku?

Dla Kobiet.

Dla Wspaniałych kobiet,

księgowych, pisarek, kasjerek, tancerek, kucharek, przedszkolanek, inżynierek, nauczycielek, fotografek, twórczyń, rzemieślniczek, dla tych kobiet z zawodem zupełnie „nie dla kobiet”, dla tych bez zawodu, dla tych z zawodów sportowych i zawodów miłosnych.

Dla matek.

I dla tych równie wspaniałych kobiet, które nie chcą mieć dzieci, ponieważ taka jest ich decyzja . Nie, nie zapytam, dlaczego nie chcesz mieć dzieci. Zwyczajnie to rozumiem. Szanuję to. To Twoja droga. Wspieram Cię w tym.

Oraz dla tych, które mieć własnych nie mogą.

Widzę to tak, że każda z Nas jest i Matką i córką. Czasem dla kogoś, czasem dla siebie samej.

I dzieckiem i wzorem do naśladowania.

Każda z nas ma pierwiastek dziecka w sobie . Tą niepohamowaną spontaniczność, która skacze w nas z radości. Jest ciekawa świata. Nie potrafi przestać gadać.

I każda z nas jest matką, opiekunką, tą starszą, która wie.

Każda z nas ma relację matki z córką w sobie. Kiedy trochę zbyt krytycznie na siebie patrzy . Kiedy za dużo od siebie wymaga . Kiedy sama się uspokaja i wycisza. Kiedy daje sobie samej dobre rady – do lustra. Kiedy w siebie wierzy. Kiedy wspiera całą sobą inne kobiety.

OCH.

Wiecie, co jest najpiękniejsze w relacji mama-córka?

Bo ja nie wiem. Nie potrafię wskazać co.

Nie namawiam nikogo, kto nie chce mieć dzieci, aby zaczął chcieć, ale musze Wam powiedzieć, że chyba nie da się odtworzyć tych emocji na żadnej innej płaszczyźnie. Przynajmniej ja nie wiem jak. Jeżeli kiedykolwiek doświadczyłeś takiego stanu, że chciałbyś w jednym momencie, sprawić , żeby to się już nigdy więcej nie powtórzyło i jednocześnie, doświadczyć tego ponownie, wiele razy, to tak smakuje dla mnie rodzicielstwo. Pełna skala. Duma i bezwarunkowa miłość czasami ściera się z poddaniem się i na pomoc, ja się do tego nie nadaję. Mam mnóstwo chwil, kiedy wątpię, czy dam radę nauczyć tego niby małego, ale jakże już rozumnego człowieka, jak żyć – pokazując mu możliwie najwięcej opcji, jednak nie naciskając na żadną z nich, nie przenosząc swoich własnych przekonań czy ambicji, dając pełną wolność i wsparcie. Są momenty, kiedy chcesz wyjść z domu tak jak stoisz ( bez skarpetek i dłoniach ubabranych burakiem ) żeby nie oszaleć i zniknąć na tydzień gdzieś w ciszy pośrodku lasu bez ani jednego dźwięku ale wiesz, że szybciej oszalejesz bez tych roześmianych oczu i niekończących się przytulasów na dobranoc.

Wiem, że dzieci są różne. Posłuszne, energiczne, nieśmiałe, głośne, niektóre jakby opętane, inne jakby nie czują w ogóle autorytetu u dorosłych. Jedne są tak słodkie i kochane, że zasładzają całe pomieszczenie i nie da się nie ulec ich urokowi. Inne są takie, że oka z nich nie spuścisz, bo boisz się, że zamienią pomieszczenie w zgliszcza albo każdy, kto znajdzie się w ich zasięgu starci zdrowie psychiczne.

Wiadomo, że najbardziej kochasz swoje. Innych prawdopodobnie nawet nie lubisz.

(Dać wszystkim nauczycielom i opiekunom przedszkolnym wypłaty x 3 ! Bez kitu, bez tych ludzi, my rodzice, oszalelibyśmy z własnymi dziećmi… Czy znacie kogoś, kto wraca z wakacji z dziećmi i jest wypoczęty? )

No tak, oczywiście rodzicielstwo, to także te kilka cierpkich rzeczy, których może nie pokazuje instagram i o których nie piszą aż tyle na blogach dla rodziców. I nie mówię tu o nieprzespanych nocach czy ilości prania.

Dzisiaj nie będzie o dzieciach.

Dzisiaj będzie o cudownych kobietach, dzięki którym te dzieci są tak cudowne. (Dobra, panowie, nie umniejszam Waszej roli w płodzeniu, wychowaniu, kochaniu waszych dzieci, ale z całym szacunkiem, Mama to jest to Serce, które nosi)

Co jest pięknego w macierzyństwie?

Dziecko.

Dziecko, które bezgranicznie Ci ufa. Jesteś dla niego Boginią Stwórczynią Życia. Jesteś dla niego cudem świata, pierwszym wzorem jak żyć, pierwszym nauczycielem, pierwszym filtrem jak patrzeć na świat. Filtrem , soczewką , pryzmatem i kliszą.

Co jest pięknego w macierzyństwie?

Ty.

Żyjesz ze świadomością, że ten mały Skarb/mały smród ( w zależności od tego, czy powtórzyłaś już 16 raz dzisiaj tę samą prośbę) jest kopią twojego dna, życiem, które powstało w twoim wnętrzu. Ciało z ciała. To jest… wow, to jest intensywne przeżycie.

Czasem mam momenty, kiedy współczuję mężczyznom, że nie mogą tego doświadczyć… Zaraz potem czuję tę niesamowitą wyjątkowość kobiecego ciała i energii – natura doskonale rozegrała to na yin i yang . Dziś to świat poubierał w role, niemniej jestem zdania, że to żeńska energia jest tą pierwotną, powołującą do życia, twórczą/ Energią płodną, miękką, swobodną. Odczuwającą. Co więcej, ten żeński aspekt przejawia się także przecież w mężczyznach, naturalnie, w znacznie mniejszym stopniu, ale jednak – i o tym jest ☯️ – każdy ma w sobie coś z matki.

Dusza wybiera sobie dom i rodzinę, w której przychodzi na Świat. Jestem pewna na stówę, że nie ma tu przypadków. Twoje dziecko chciało mieć właśnie takich starych jakich ma. 🙂 W takiej sytuacji odnajduje najlepsze warunki do wzrostu. Ty też wybrałaś sobie rodziców. Jeśli nie masz najlepszej rekacji z mamą…cóż, przyjrzyj się , czego ta relacja cię uczy. Ja też na pewno dziś to zrobię.